Önekimsiler, sözcükbirimlerden ortaya çıkarak kök ya da gövdelere eklenip en sola bitişen öğelerdir ve türetkenlikte bir artış göstererek sınırlı ölçüde kısmen dilbilgiselleşme eğiliminde olan türetim ya da çekim ekleri gibi davranırlar. Türkçede, anafikir, başkent, ön(-)basım gibi SIFAT+AD tipi bileşiklerin bazı sıfat bileşenleri bu eğilimi gösterir ve bu bileşenle sözlüksel boşlukları doldurmak için anlık adlandırma ihtiyaçlarında önekler gibi davranır, ayrıca kavramları adlandırmak için türetken bir şekilde kullanılır.

Dolayısıyla Türkçe tipolojik olarak yerleşik bir önekleme mekanizmasına sahip olmasa da bu unsurlar birleştirme ve önekleme arasında bulanık ve tartışmalı bir alan ortaya çıkarmaktadır. Bu çalışmada, bu tür sıfat bileşenleri birleşme ve ekleşme arasındaki süreklilik içinde incelenecek ve bu bileşenlerin bir biçimbilgiselleşme/dilbilgiselleşme sürecinin en başında olduğu savunulacaktır.